Obrona rytualna

W obu wariantach obrony - medytacyjnej i koncentracyjnej, mechanizm operacji obronnej "ze zmianą obiektu percepcji" powinien być wyraźnie wprowadzony do odpowiedniego systemu wierzeń. Należy wyraźnie uświadomić sobie, dlaczego dana czynność przeszkadza przenikaniu negatywnej informacji. Na przykład, "osłona" tworzy się poprzez sztuczne utwardzanie powierzchniowej strefy napięcia indywidualnego biopola. Mając bardziej ścisłą strukturę i większy potencjał energetyczny niż ów "ładunek", osłona nie pozwala mu przeniknąć poza swą granicę. I przeciwnie, na skutek braku konkretnej struktury wirujące biopole nie pozwala wspomnianemu "ładunkowi" zaczepić się, a rozbija go i pochłania. Zimny prysznic i taniec są głębokim wstrząsem i odnowieniem całej struktury energetycznej, dogłębną dezintegracją wszelkich struktur obcych itd.

W odróżnieniu od obrony medytacyjnej i poprzez koncentrację, rytualna forma obrony nie wymaga podobnej argumentacji. Chodzi tu o obronę, opartą na czynnościach zewnętrznych. Ta cecha formalna łączy ją z pewnymi rodzajami obrony medytacyjnej, również wymagającymi działań zewnętrznych (nie tylko wewnętrznych, jak miało to miejsce w obronie przez koncentrację). Jednak w odróżnieniu od czynności obrony medytacyjnej, zmieniającymi bezpośrednio ogólny stan psychofizjologiczny człowieka, czynności rytualistyczne takich zmian nie powodują.

Czynności typowo rytualistyczne to plucie przez lewe ramię i "odpukiwanie" w drewno. Obroną tutaj jest czynność sama w sobie. Właśnie sama czynność rytualistyczna wykonana z należytym nastawieniem i nastrojem, w jakiś niewyjaśniony sposób zapobiega ujemnym skutkom "ataku psychicznego".

Zresztą mechanizm tej obrony wydaje się irracjonalnym i niewytłumaczalnym jedynie na pierwszy rzut oka. Odciskając się w naszej pamięci czynność rytualistyczna wzmacnia "obronną dominantę" w wyobraźni i pomaga jej wchłonąć patogenną dominantę wywołaną przez atak, która z kolei będąc jedynie zjawiskiem psychicznym nie ma żadnego wsparcia fizycznego. Innymi słowy wskutek czynności rytualistycznej włączamy w sprawę obrony wyobraźnię, sprawiającą nam w rezultacie ataku psychicznego tyle kłopotów. Ściślej mówiąc, przełączamy wyobraźnię podobnie, jak przełączamy ją w przypadku obrony przez koncentrację.

Czynności rytualistyczne, niestety, przekształcają się często w tzw. "czynności natrętne", opanowując człowieka i stając się czymś w rodzaju narkotyku - bez nich człowiek zaczyna się czuć całkiem bezbronnym. Stopniowo czynności rytualistyczne wypychają wszystkie pozostałe i w końcu dana osoba trafia do szpitala.

Z tego samego powodu trzeba bardzo uważać również na obronę poprzez koncentrację, ponieważ również może się ona przekształcić w natrętne czynności wewnętrzne. Autor uważa, że spośród innych typów obrony ze zmianą obiektu percepcji, najbardziej skuteczną a pozbawioną skutków ubocznych jest obrona medytatywna.